Op de kadasterkaart van 1832 was Vrouwjuttenland 11 deel van het gezamenlijke perceel C 1003

Op de recente kadasterkaart van 2004 is het pand opnieuw slechts onderdeel van een groter perceel C 4395.

Kleermaker
De oudst bekende bewoner van dit perceel lijkt rond 1600 Pieter Pietersz te zijn. Volgens het Haardstedenregister waarin deze Pieter dat jaar vermeld wordt, is hij kleermaker en huurt hij het huis van een zekere Adriaen Hendricx. Het huis telt één stookplaats, zo blijkt verder. Pieter en zijn vrouw Marritgen worden in 1609 lidmaat van de nieuwe Gereformeerde Kerk en later ook eigenaar van het huis dat ze al langer bewonen. Pieters dochter Sara erft het huis en bewoont het ook. Ze trouwt in 1635 “volgens het Testament” met Abraham Jansz de Poth, een plateelbakker uit de Achtersack. Dat laatste wil zeggen een knecht die werkt in een plateelbakkerij. In de zeventiende eeuw telt Delft ruim dertig plateelbakkerijen met in totaal zo’n drieduizend arbeiders in dienst. Abraham trekt bij Sara in.
Kort voor hun koperen bruiloft overlijden beiden. Het huis komt dan in handen van Joost Pietersz van Houten.

Herbergier aan de overkant
Bij de ontploffing van een buskruittoren op de huidige Paardenmarkt in 1654 liep ook dit huis, vrij ver van het centrum van de ramp, flinke schade op. Die werd geschat op zestig gulden.
Eigenaar Joost van Houten woont volgens de trouw- en begraafregisters weliswaar op het Vrouwjuttenland, maar waarschijnlijk aan de overzijde. Hij is daar namelijk herbergier en bezit er onder meer ‘de Drie Freijt Bennetjes’ (fruitmandjes) en ‘de Gulden Osch’ voorheen ‘het Eilant St Helena’. Na zijn dood hebben zijn twee dochters, Elisabeth en Maria, samen bijna 20.000 gulden te verdelen. Voor die tijd een bedrag waarmee je bijna de hele gracht kon opkopen. Elisabeth van Houten krijgt uit de erfenis dit huis aan de westzijde van het Vrouwjuttenland. Zij trouwt eerst met ‘apothekaris’ Johannes Croonenburch, en na diens dood (1668) met Johannes van Elst, wijnkoper aan de Oude Delft. Wie aan het einde van de zeventiende eeuw dit huis bewoont, is onbekend.

Breischool
In 1733 is Joannes van Elst junior de huisbaas. Hij verhuurt het huis voor vijftig gulden per jaar, blijkt uit het taxatieregister van de verponding (onroerendgoedbelasting). Hij is predikant te Voorburg en een zoon uit het tweede huwelijk van Elisabeth van Houten.
De bewoonsters van omstreeks 1750 zijn wel bekend. Het zijn Baertje Bruesem en Elisabet Dekker, weten we van het zogeheten impostregister van een soort verbruiksbelasting gebaseerd op het aantal personen en de welstand van hun huishouden uit 1749. De dames voorzien zelf in hun onderhoud: Baertje “gaat uijt naaije” en Elisabet is “breijschoolhoudster”.

Dirk de sloper
In 1783 wordt het huis eigendom van Dirk Ploos van Amstel. Hij is getrouwd met Johanna Pieternella van Doorne. Dirk is kaarsenmaker en verwer, net als zijn vader en later zijn zoon Cornelis. Een verwer kan een huisschilder zijn of iemand die met verfstoffen textiel kleurt. Dirk blijkt een bemiddeld man te zijn. Behalve dit huis hier aan het Vrouwjuttenland bezit hij panden in de Fortuinstraat, aan de Vest tussen Fortuin- en Raamstraat, in de Bagijnhof en aan de Oude Delft. Maar bij de meeste van die huizen staat genoteerd “afgebroken”. In de achttiende eeuw verminderen vooral de kleinere huizen aanzienlijk in waarde en rond 1800 heerst er een ware sloopwoede. Door de sterk teruglopende bevolking is er weinig belangstelling van huurders. Veel huizen worden afgebroken om belasting te ontwijken en om de resten als bouwmaterialen te gelde te maken.
De genoemde zoon Cornelis is schilder bij 's Rijks magazijnen (militaire werkplaatsen) en de stamvader van de huidige Zuid-Afrikaanse tak van de familie Ploos van Amstel. Uit Dirks dochter Maria Machtilda, die enige tijd op Vrouwjuttenland 15 woont, is de Delftse tak voortgekomen.

In één hand
In 1788 koopt Jan van Doorne het huis. Hij bezit dan al het rechterdeel van het huidige tweelingpand. Vanaf die tijd zijn beide panden, tezamen 83 vierkante meter, in één hand.
In 1792 verkoopt Van Doorne het complex door aan Johannes van Kleeff voor f 1100. Van Kleeff vestigt zich hier als uitdrager met zijn vrouw, Elizabeth Boonnart. De jonge dienstbode Jacoba Monnike woont bij hen in.
De volgende bewoners annex eigenaar van het complex zijn Jan Daniël de Wildt en zijn vrouw, Maria Bonart, een nicht van Elizabeth Boonnart. Zij zijn eveneens uitdrager. De meeste buren op dit rijtje huizen zijn dat ook: ze verkopen gedragen kleding, gebruikt huisraad en andere tweedehands spullen. Aan dit beroep dankt Vrouwjuttenland de nog lang gebruikte toenaam Luizenmarkt.
De Wildt is zijn leven lang een bedrijvige man. Hij werkt tot zijn pensionering bij ’s Rijks Magazijnen, is uitdrager, grafdelver en maakt manden. In mei 1844, een half jaar voor zijn overlijden, krijgt hij vergunning voor het plaatsen van palen in het water vóór zijn huis voor het weken van wilgentenen voor zijn mandenmakerij.

Vellenblooter
Kort na het overlijden van De Wildt krijgt zijn weduwe inwoning van een nicht van haar man met haar gezin. Deze Johanna de Wildt is dan twee jaar getrouwd met Gerrit Westmaas, een metselaar uit Vrijenban. Zij hebben twee dochters. Na de geboorte van de derde dochter verhuist het gezin en komt het uiteindelijk terecht in de Vlamingstraat, hoek Houthaak.
Het gezin Westmaas maakt plaats voor Anthonia Meijer. Zij is weduwe van een zeemtouwer (iemand die schapenhuiden met olie bewerkt om zacht zeemleer te verkrijgen) en verdient zelf de kost als kraambewaarster (baker). Anthonia bewoont het huis met twee volwassen zoons. De ene is kuiper, de andere vellenblooter, iemand die schapenvachten schoon schraapt en van de laatste wol ontdoet, een smerig werkje dat meestal op een houten stellage aan de kant van de gracht wordt uitgevoerd.

Cholera
In 1847 wordt het “huis en erf met pakhuis en aanhoorigheden” voor f 1200 verkocht aan koopman Gerardus Swartzij, die het complex vervolgens weer in tweeën verhuurt en het in 1875 ook formeel splitst. Nummer 11 was toen beduidend kleiner dan het veel diepere en bredere pand nummer 13.
Pettenmaker Joseph Le Roi huurt in 1847 het linkerdeel, het latere nummer 11. Acht maanden later overlijdt zijn vrouw Anna, amper 23 jaar oud. Mogelijk aan cholera, een ziekte die vooral jong-volwassenen treft. De epidemie van 1848/1849 slaat toe bij 975 Delftenaren van wie er 571 (dus bijna zestig procent) overlijden. De kermis met Cirque Equestre gaat blijkens de krantenberichten gewoon door om voor afleiding te zorgen. Joseph Le Roi vertrekt met zijn twee kinderen in 1851 en hertrouwt.

Herbouw en verbouw
Op 9 maart 1888 krijgt de nieuwe eigenaar, Theodorus Holtwijk, vergunning voor een grote verbouwing van Vrouwjuttenland 11 en 13. Na de verbouwing blijven het overigens twee panden achter één nieuwe gevel.
Nummer 11 wordt na de verbouwing verhuurd aan de kleermaker Gerardus Cnoops, afkomstig uit Arnhem, en zijn vrouw Jacoba van Nijmegen met hun twee volwassen zoons, die eveneens kleermaker zijn. Dochter Maria Cnoops is al getrouwd en woont naast haar ouders (op nummer 9). Zij sterft op 1 december 1892 in het kraambed, haar zoontje overlijdt drie dagen later en haar weduwnaar volgt twaalf dagen na zijn vrouw.
Begin twintigste eeuw is het een komen en gaan van huurders. Bij de verkoop van het huis in 1907 (voor f 3175) bedraagt de huur f 21,66. In die jaren is het een brooddepot: eerst slijt weduwe Reins er brood, later is Pieter Veenstra er depothouder.

Order voor nieuwe politie-uniformen. Nieuwsbericht in de Delftsche Courant van 27 febr 1912.

Complete slaapkamers te bezichtigen bij Van Loon kort na de grote uitbreiding over vijf panden. Delftsche Courant, 17 mei 1935.

Verkopers m/v gezocht bij Van Loon. Vrije Volk, 28 april 1972. Afwisselend werk voor manusje van alles. Vrije Volk, 18 november 1977.

Restaurant
In 1984 wordt de zaak verbouwd tot barruimte en videotheek. De winkelpui wordt in 1994 aangepast. In 1999 worden de nummers 5 en 7 afgescheiden en komt er een Italiaans restaurant. Tegenwoordig is er een Thai-Lao restaurant gevestigd.

Entree van het huidige Thaïs restaurant Mekong op nummer 11.

In het zomerseizoen een terrasje voor de deur.